Lees hier een fragment uit ‘Wahn’

‘Als je hier rondkijkt,
kan je niet anders dan je afvragen hoe het hier ook niet mis kon gaan.
Deze stad is niet gebouwd op een prettig einde.’

De plaats: Stad Vertigo. Een machinale droom van een stad. Een kolos van verroest metaal. Als je hier rondloopt gaat het dreunen van de fabrieken in je voeten zitten. Het nestelt zich in je buik. De horizon staat in brand. Er wordt gebouwd in de verte. Maar wat, en door wie, weet niemand.

Een arbeider en zijn vrouw worden wakker.
Hij gezond, zij met een onverklaarbaar gat in haar hoofd.
Een vreemde geur en het vuur aan de horizon luiden het startschot voor een zoektocht naar de waarheid achter de stad, het bouwen, en het schaduwbewind dat de macht in handen heeft.
WAHN is een moderne whodunit waarin de grens tussen waarheid en waan, lijf en leden, leven en dood steeds vervaagt. Een donkere tragikomedie over de wil van een stad en de angsten van één man, geïnspireerd op Metropolis, War of the Worlds en het werk van Charlie Kaufman.

Regie: Daria Bukvić
Tekst: Koen Caris
Spel: Isis Cabolet, Tomer Pawlicki
Vormgeving: Dymph Boss
Licht: Florian Oele

Première: maart 2012
Foto’s: Dayna Casey